Seni tam anlamıyla tanımıyorum aslında; fakat seninle bir olmak harika. Yaşın daha küçük sayılır. Kendini tanıman için daha çok uzun bir yolun var, çevrendekiler sana, sen de onlara katkı sağlıyorsun unutma. Kişiliğini çevren de oluşturuyor diyebiliriz. Ailen, okulun, arkadaşların…
Hayatında keşkelere yer vermemeye çalış, sadece önüne birkaç hedef koy onlara ulaş ve daha sonra bu hedeflere yenilerini ekle. Böyle böyle büyüyeceksin. Her gün aynı ortamda olduğun insanların her daim yanında olacaklarını sanma sakın. Bir gün seni yalnız bırakabilirler, bu yolda kendini sen yaratacaksın. Zor koşullar altında kalacaksın belki de ama bunlar o hedeflere ulaşman için engel olsalar da sana hep bir şey katacaklar. Belki de yalnız kalıp delireceksin. Tıpkı Gogol’un yarattığı Aksenti gibi…
Bir arkadaşı olsaydı yanında onu savunan, koruyan, doğruları gösteren, belki yalnızca seven… İşte o zaman delirmezdi belki de… Köpeklerle konuşması ne de komikti. O gittiği evde köpek olmadığını öğrenseydi belki, deliliği son bulurdu ha ne dersin? Çevresinde orta seviyede tek kendisi olmasaydı, belki de herkes onun gibi memur olsaydı, hepsi kalem açsalardı. Biri birininkini, öteki diğerininkini… Eşit olabilselerdi belki sıkıcı olurlardı. Ama eşitlik sağlansaydı belki Aksenti delirmezdi.
Sakın ola ki sen Aksenti gibi kolay pes etme, sevdiğini bırakma, arkadaş edin, emin ol onların da sana ihtiyacı var. Vurdumduymazlıkları görmezden gelme tamam; ama hayat bu, hafiften alıver biraz… Rahatla, senden bir tane var. Ne sen başkası olmaya çalış, ne de başkalarının senin gibi olmalarına izin ver. Emin ol böyle de delirirsin. Eşit olmamak bu yüzden iyi ya! Yol katet her şekilde olur mu? Yaşını gereği gibi yaşa, zaman çabuk geçiyor biliyorsun. Olduğun gibi ol… Mutluluğunu, hüznünü, kıskançlığını göstermekten çekinme, seni sen yapanlar bunlar bir yerde. Yeteneklerini gizleme, dışa vur. Keşfedilir çıkarsın belki, ama her şeyden önce sen kendini keşfet!
Ege BÜYÜKSEMERCİ 05/06/2011
Hayatında keşkelere yer vermemeye çalış, sadece önüne birkaç hedef koy onlara ulaş ve daha sonra bu hedeflere yenilerini ekle. Böyle böyle büyüyeceksin. Her gün aynı ortamda olduğun insanların her daim yanında olacaklarını sanma sakın. Bir gün seni yalnız bırakabilirler, bu yolda kendini sen yaratacaksın. Zor koşullar altında kalacaksın belki de ama bunlar o hedeflere ulaşman için engel olsalar da sana hep bir şey katacaklar. Belki de yalnız kalıp delireceksin. Tıpkı Gogol’un yarattığı Aksenti gibi…
Bir arkadaşı olsaydı yanında onu savunan, koruyan, doğruları gösteren, belki yalnızca seven… İşte o zaman delirmezdi belki de… Köpeklerle konuşması ne de komikti. O gittiği evde köpek olmadığını öğrenseydi belki, deliliği son bulurdu ha ne dersin? Çevresinde orta seviyede tek kendisi olmasaydı, belki de herkes onun gibi memur olsaydı, hepsi kalem açsalardı. Biri birininkini, öteki diğerininkini… Eşit olabilselerdi belki sıkıcı olurlardı. Ama eşitlik sağlansaydı belki Aksenti delirmezdi.
Sakın ola ki sen Aksenti gibi kolay pes etme, sevdiğini bırakma, arkadaş edin, emin ol onların da sana ihtiyacı var. Vurdumduymazlıkları görmezden gelme tamam; ama hayat bu, hafiften alıver biraz… Rahatla, senden bir tane var. Ne sen başkası olmaya çalış, ne de başkalarının senin gibi olmalarına izin ver. Emin ol böyle de delirirsin. Eşit olmamak bu yüzden iyi ya! Yol katet her şekilde olur mu? Yaşını gereği gibi yaşa, zaman çabuk geçiyor biliyorsun. Olduğun gibi ol… Mutluluğunu, hüznünü, kıskançlığını göstermekten çekinme, seni sen yapanlar bunlar bir yerde. Yeteneklerini gizleme, dışa vur. Keşfedilir çıkarsın belki, ama her şeyden önce sen kendini keşfet!
Ege BÜYÜKSEMERCİ 05/06/2011
